Geschiedenis van Sint Maarten
Je kent het eiland als Sint Maarten, een naam die de (Nederlandse) Europeanen aan het eiland gaven, maar de eerste inwoners, de Amerindianen, noemden het eiland Soualiga, het land van de mooie vrouwen. Het lijkt erop dat de naam profetisch was, want hoewel de indianen er niet meer zijn, zijn de mooie vrouwen er nog steeds. Het woord Soualiga vormt, samen met andere woorden die Caribische geografie aanduiden, sterk taalkundig bewijs dat mensen uit Afrika lang voor de Europeanen naar het Caribisch gebied kwamen.
Ontdekking van Saint Martin door Christoffel Columbus
Naar verluidt ontdekte Christoffel Columbus, een huursoldaat uit Genua in dienst van de Spaanse koning Ferdinand II en koningin Isabella I, het eiland op zijn tweede reis om een westelijke route naar India te vinden. Hij noemde het Santa María la Redonda. Een paar dagen daarvoor, op 11 november 1493, ankerden zijn schepen voor de kust van een eiland dat nu Nevis heet en noemde het Santo Martino, aangezien het die dag volgens de kalender de feestdag van die heilige was. Santo Martino werd later echter Nevis en Santa María la Redonda werd Saint Martin. Dit moet iets te maken hebben gehad met de totale verwarring onder de Spaanse, Britse, Franse, Deense en Zweedse facties die de eigendom betwistten, over welk eiland nu welke was, aangezien de kaarten en verhalen van Columbus niet echt nauwkeurig bleken te zijn.
Van diverse overheersingen tot het Verdrag van Concordia
De naam Antillen voor de eilanden in het Caribisch gebied is afgeleid van de Spaanse ‘Islas Inútiles’, of nutteloze eilanden. Desondanks werden de meeste eilanden toch bezet en werden de Cariben, Arowakken en Taíno die er woonden grotendeels afgeslacht of volledig weggevaagd. De andere Europese naties hoorden dit nieuws en vielen snel binnen om ook een deel te veroveren en de vernietiging van de lokale bevolking te bevorderen. Zoals gebruikelijk in die tijd wisselden de Europeanen vaak het eigendom van eilanden uit, hetzij door geweld, hetzij door een verdrag (nadat het geweld zijn werk had gedaan).
In 1620 werd Santa María la Redonda, toen bekend als Saint Martin, door de Nederlanders verkend voor zout. Daarna claimden de Spanjaarden, nog steeds in oorlog met de Nederlanders, het eiland en bouwden ze verdedigingswerken aan weerszijden van de ingang van de Great Bay en de zoutmeren: een fort (nu Fort Amsterdam) en een batterij (bij wat nu Pointe Blanche is). De Spanjaarden, onder de markies van Cadereyta, verdreven de Franse en Nederlandse kolonisten uit Saint Martin in 1633, om in juni 1647 het Spaanse garnizoen weer te verlaten. Begin 1648 keerden ze terug met enkele Franse en Nederlandse arbeiders om het fort en andere bouwwerken op het eiland te vernietigen. Vijf Nederlanders, vier Fransen en één mulat ontsnapten en verstopten zich tot de Spanjaarden vertrokken waren. De Nederlanders bouwden een vlot en bereikten Statia waar ze om hulp vroegen van hun landgenoten; de Fransen bereikten Saint Kitts en deden hetzelfde. Ze keerden terug met wat extra mensen, maar in plaats van het gebruikelijke zwaardgevecht, kwamen de Franse en Nederlandse avonturiers samen en besloten ze het eiland te delen. Ze maakten het allemaal officieel door een overeenkomst op te stellen, die ze het Verdrag van Concordia noemden. Hun leiders, die zich voordeden als vertegenwoordigers van de Franse koning en de Nederlandse republiek, ondertekenden het verdrag op 23 maart 1648 op de top van de Mont des Accords.
10-10-10
In 2010 was het Franse koninkrijk inmiddels al lang in een republiek en de Nederlandse republiek in een koninkrijk veranderd. Sint Maarten, dat sinds 1955 deel uitmaakte van de Nederlandse Antillen, werd op 10 oktober 2010 een land met beperkte autonomie binnen het Koninkrijk der Nederlanden. De Nederlandse Antillen, bestaande uit 5 eilanden (voorheen 6) hielden op te bestaan.
De rijke cultuur van Friendly Island
Vanwege de openheid voor bezoekers en de vrije handel werd Sint Maarten 'Friendly Island' gedoopt. Een traditie die helemaal teruggaat tot de tijd van het Verdrag van Concordia en die bijdraagt aan de vriendelijkheid is de bereidheid om elkaar te helpen met het realiseren van plannen die men niet alleen kan doen. Familie, vrienden en buren komen samen om je te helpen je huis te bouwen en nemen eten en drinken mee om van het bouwen een feest van goede wil en vrijgevigheid te maken. Met de snelle groei van de economie en de bevolking, vooral door immigratie, zijn deze en andere tradities in een bloeiende horecasector veranderd.
De thuisbasis van vele culturen
De migratie van eiland naar eiland om economische redenen is al eeuwen aan de gang en door de familiebanden die daaruit zijn ontstaan, zijn de eilanden in het Caribisch gebied onderling met elkaar verbonden. De ontwikkelingen op Sint Maarten brachten immigranten van over de hele wereld naar het eiland. Vandaar dat Sint Maarten op 87 vierkante kilometer meer dan 130 verschillende nationaliteiten telt die erin slagen om samen te werken, samen te leven en bij te dragen aan een levendige en diverse Caribische culturele mengelmoes. Het contact tussen al deze verschillende mensen heeft geleid tot een hoogwaardige cultuur, bijvoorbeeld op culinair gebied maar ook qua muziek en dans.
Evenementen en lokale muziek
De cultuur van Sint Maarten wordt vooral gevierd tijdens carnaval (in april) en rond Sint Maarten Day (11 november), maar vind je ook overal terug in clubs en restaurants, strandbars en hotels waar bands en zangers, dansers en performers het publiek kennis laten maken met de essentie van hun kunsten in al hun verschillende vormen. De beeldende kunst wordt tentoongesteld in de verschillende galerijen en op muurschilderingen over het hele eiland. Je hoeft alleen maar door Philipsburg te wandelen om een goed beeld te krijgen van de diversiteit en hoge kwaliteit van de beeldende kunst [link naar video].
S’Maatin English
Vanwege de mix van mensen op Sint Maarten kun je de verschillende klanken, woorden en uitdrukkingen van het S'Maatin English horen. Een van die uitdrukkingen is 'By bus 11', wat 'lopen' betekent. Het is een combinatie van originele metaforen en soms afgekorte, soms uitgebreide vormen van standaard Engels, gecombineerd met een duidelijk Caribisch ritme en leenwoorden uit het Nederlands, Frans en Papiamentu.
